چندجانبه‌گرایی تهاجمی ترامپ در کنش راهبردی ناتو

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه علوم سیاسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاداسلامی، رودهن، ایران.

چکیده

چندجانبه‌گرایی راهبردی آمریکا در دوران باراک اوباما براساس ضرورت‌های ائتلاف منطقه‌ای و بین‌المللی شکل گرفته بود. به قدرت رسیدن ترامپ، منجر به تغییر در الگوهای تاکتیکی ایالات متحده با بازیگران منطقه‌ای همانند اتحادیة اروپا و پیمان آتلانتیک شمالی شده است. ترامپ تلاش دارد تا از سازوکارهای مربوط به «چندجانبه‌گرایی تهاجمی» در حوزة فعالیت‌های پیمان آتلانتیک شمالی استفاده نماید. چندجانبه‌گرایی تهاجمی دارای این ویژگی است که نهادهای راهبردی گذشته حفظ شده، اما از سازوکارهایی استفاده می‌شود که مبتنی بر نقش محوری ایالات متحده خواهد بود. چنین فرآیندی به‌منزلة مشارکت کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی در فضای کنش تهاجمی برای مقابله با «تهدیدات نوظهور» محسوب می‌شود. تهدیدات نوظهور ناتو از یک‌سو مبتنی بر نیروهای آشوب‌ساز به‌ویژه داعش خواهد بود. از سوی دیگر، ساختار جدید ناتو در سال 2016 مبتنی بر «سازماندهی نیروهای واکنش سریع» بوده است. پرسش اصلی مقاله بر این موضوع تأکید دارد که: «راهبرد ناتو در دوران ریاست جمهوری ترامپ دارای چه ویژگی‌های کنش تاکتیکی و راهبردی خواهد بود؟» فرضیة مقاله به این موضوع اشاره دارد که: «ناتو در انجام مأموریت‌های راهبردی خود ناچار است تا از سازوکارهای مربوط به اقدامات اطمینان‌ساز، ارتقاء قابلیت‌ها و پاسخگویی برای مقابله با تهدیدات استفاده نماید.». در تبیین مسئله مقاله از «رهیافت نئورئالیسم تهاجمی» استفاده شده است. 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Trump's Invasive multilateral ism in NATO's Strategic Action

نویسنده [English]

  • Zohreh Postinchi
چکیده [English]

US President D. Trump insists the "honest" European contribution to the Transatlantic alliance and, notably, to fulfill the obligation to increase military spending to 2% of GDP by 2024. D. Trump removes it into a category of unconditional obligations. In Europe, fears have increased that it can provoke the erosion of the American role and guarantees, weakening Transatlantic unity and NATO’s role, disunite the European allies themselves. Yet, the European allies are hardly willing and able to increase their real defense budgets, so the "2% issue" has challenged the US-European relations, American "responsible leadership" and the NATO coherent policy

کلیدواژه‌ها [English]

  • NATO
  • Trust Building actions
  • Strategic Responding
  • Rapid Reaction Force
برژینسکی، زبیگنیو، (1392)، «چشم‌انداز استراتژیک؛ آمریکا و بحران قدرت جهانی»، ترجمة فرید‌الدین حسینی‌مرام، تهران: نشر میزان.
کوپچان، چارلز. ای (1383)، «پایان عصر امریکا»، گروه ترجمه غرب شناسی، تهران: انتشارات غرب شناسی.
کیگان، رابرت (1382)، «بهشت و قدرت؛ امریکا و اروپا در نظام نوین جهانی»، ترجمه محمود عبداله زاده، تهران: دفتر پژوهش­های فرهنگی.
کلارک، شان و سابرینا هوک، (1393)، «جهان پیش رو»، ترجمه علیرضا طیب، تهران: نشر نی.
لافه، والتر (1376)، «پنجاه سال جنگ سرد»، ترجمه منوچهر شجاعی، تهران: نشر مرکز.
محمدی، محمود (1388)؛ "اثر ماموریت­های جدید ناتو بر منافع و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران"، تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک.
مرشایمر، جان، (1388)، تراژدی سیاست قدرت‌های بزرگ، ترجمة غلامعلی چگینی‌زاده، تهران: انتشارات دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
ویلیامز، پل، (1390)، درآمدی در بررسی‌های امنیت، ترجمة علیرضا طیب، تهران: انتشارات امیرکبیر.
Berzezinski, Zbigniew (1999), "The New Global Geopolitical Framework", www.CSIS.org/Search.
Borosage, Robert (2000),"Money Talks: The Implications of U.S. Budget Priorities", New York: St. Martin's Press.
Clark, Wesley K. (2002), "Waging Modern War", New York: Public Affairs.
Gordon, Philip, (2017), “How the President Could Stumble Into Conflict; A Vision of Trump at War”, Foreign Affairs, March & April.
Ikenberry, John, (2017), “The Plot Against American Foreign Policy; Can the Liberal Order Survive?Foreign Affairs, March & April.
Jeffrey, James & Michael Eisenstadt, (2016), “U.S. Military Engagement In The Broader Middle East”, Washington: The Washington Institute For Near East Policy, Policy Focus No.143, April.
Kaplan, Lawrence, (2004), NATO Divided, NATO United: The Evolution of an Alliance, Westport: Praeger.
Kay, Sean (1998), "NATO and the Future of European Security", NewYork: Roman and little field Pub.
Kissinger, H (2001), "Does America Need a Foreign Policy?”, New York: Simon and Schuster.
Kissinger, Henry, (2014), “World Order”, Washington: Center for Strategic and International Studies Press.
Kohen, William (1994), "Out of Control: The Crisis in Civil-Military Relations",the National Interest, Vol. 35, spring.
Kroenig, Matthew, (2017), “The Right People, the Right Positions; The Case for Trump’s Foreign Policy” ,
Mearsheimer, J, J (2007), "Structural Realism", in T. Dunne, M. Kurki and S. Smith (Eds), "International Relations Theories", Oxford: Oxford University Press.
Rose, Gideon, (2017), “What's Inside; Present at the Destruction?”, Foreign Affairs, March & April.
Sakwa, Richard, (2015), “EU and NATO Relations”, New York: Palgrave Macmillan.
Walt, Stephen, (1987), the Origins of Alliance, New York: Cornell University Press.
Waltz, Kenneth (1993), "The Emerging Structure of International Politics", International Security, Vol. 18, No. 2.
Weitsman, Patricia, (2004), Dangerous Alliances: Proponents of Peace, Weapons of War, Stanford: Stanford University Press.
Wright, Joanne (1999), "Trusting Flexible Friends: the Danger of Flexibility in NATO and the West European union/European Union", Contemporary Security Policy, Vol.20, No.1, Apr.
Yost, David, (2014), “NATO’s Balancing Act”, Washington: United States Institute of Peace Staff.