Convergence factors of Iran and Russia in the political and security crisis of Syria (2013-2016)

Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD student, Department of International Relations, Shahrood Branch, Islamic Azad University, Shahrood, Iran

2 Assistant Professor, Department of International Relations, Qom Branch, Islamic Azad University, Qom, Iran

10.22124/wp.2024.28030.3374

Abstract

The Syrian crisis is considered one of the most complex security crises of the last few decades. Considering its features, scope and consequences, this crisis has practically affected not only the Middle East region but also international relations. In the meantime, although from the beginning of the victory of the Islamic Revolution of Iran until now, Syria has always enjoyed a special and strategic position in the foreign policy of the Islamic Republic of Iran, and certainly the crisis in Syria has affected the interests and national security of the Islamic Republic of Iran from various dimensions, but the issue The new emergence during the Syrian crisis has been the strategic convergence of Iran and Russia in response to this crisis in such a way that, according to some experts and analysts, the level of relations between the two countries has improved from a temporary benefit-oriented cooperation to a strategic alliance.

Keywords


استیو، اسمیت و جان بیلیس. (۱۳۸۸). جهانی شدن سیاست، روابط بین‌الملل در عصر نوین، تهران: ابرار معاصر.
 آدمی، علی، آخرالدین، مهری، (۱۳۹۲)، «سیاست خارجی روسیه در قبال بحران سوریه، ریشه‌ها، اهداف و پیامدها»، فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، شماره ۲۲
 اسدی، علی اکبر، (۱۳۹۱)، «بحران سوریه و تأثیر آن بر بازیگران و مسائل منطقه‌ای»، فصلنامه مطالعات راهبردی جهان اسلام، شماره ۵۰
برزگر، کیهان. (۱۳۹۴). روابط ایران و روسیه در پرتو بحران سوریه و مبارزه با داعش، پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه
جعفری، علی‌اکبر وحید ذوالفقاری. (۱۳۹۲). روابط ایران و روسیه، همگرایی یا واگرایی؟ مطالعات اوراسیای مرکزی، سال ششم، شماره ۱۲.
 زرگر، افشین، (۱۳۹۲)، «مواضع روسیه در قبال تحولات سوریه ۲۰۱۱-۲۰۱۳»، فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، شماره ۳۲، صفحه ۵۳-۸۰
سیمبر، رضا – قاسمیان، روح الله، (۱۳۹۳)، «مؤلفه‌های اساسی محیط امنیتی ایران و سوریه»، فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، شماره ۹، صفحه ۱۴۳-۱۷۸
 شوری، محمود. (۱۳94). «ایران، آمریکا، شوروی»، فصلنامه همشهری، سال ۲، شماره ۱۶.
کرمی، جهانگیر. (۱۳۸4). روابط جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه (عصر نوین همکاری‌ها) تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه.
کرمی، جهانگیر. (۱۳91). روابط ایران و روسیه در سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۸۸: بسترها، عوامل و محدودیت‌ها. مطالعات اوراسیای مرکزی، مرکز مطالعات عالی بین المللی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، سال سوم، شماره ۶
کرمی، جهانگیر. (۱۳۸۷). روابط نظامی ایران و روسیه، در کتاب روابط ایران و روسیه به کوشش مهدی سنایی و جهانگیر کرمی.
 کوزه گز کالجی، ولی. (۱۳90). نگاهی ایرانی به روابط ایران و روسیه. گزارش، شماره ۲۱۵
کولایی، الهه. (۱۳۸۷). روابط ایران و روسیه تداوم یا تغییر، در کتاب روابط ایران و روسیه به کوشش مهدی سنایی و جهانگیر کرمی.
کیانی، داوود. (۱۳۸۷). آسیب شناسی روابط ایران و روسیه، در کتاب روابط ایران و روسیه به کوشش مهدی سنایی و جهانگیر کرمی.
 میرزاده کوهشاهی، مهدی، (۱۳۹۳)، «استراتژی جمهوری اسلامی ایران در قبال بحران سوریه: سناریوها و پیامدها»، پژوهشنامه دفاع مقدس، شماره ۱۱، صفحه ۱۷۲-۱۸۸
 نجات، سیدعلی، جعفری ولدانی، اصغر، (۱۳۹۲)، «بررسی جایگاه و نقش جمهوری اسلامی ایران در بحران سوریه»، فصلنامه پژوهش های سیاسی جهان اسلام، 14. 2.