دیپلماسی اسرائیل و ابتکار پیمان ابراهیم: عوامل شکل گیری و پیامدها

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری روابط بین الملل، گروه علوم سیاسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان

2 دانشیار علوم سیاسی، گروه علوم سیاسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان

چکیده

پیمان ابراهیم به عنوان رویداد چندبعدی شناخته شده است که می‌تواند به طور قابل توجهی بر مناقشه‌های منطقه‌ای و تحولات راهبردی تأثیر بگذارد. این پژوهش، مطالعه‌ای در مسیر تحولات منتج به شکل‌گیری پیمان ابراهیم را بیان قرار می‌دهد و نشان می‌دهد چگونه این ابتکار راهبردی ذیل تأثیرات عوامل داخلی اسرائیل و محرک‌های منطقه‌ای شکل گرفته است. سؤال پژوهش بدین گونه است که با توجه به مختصات محیط منطقه‌ای و نقش عوامل داخلی به‌عنوان متغیر میانجی، اولاً محرک‌های شکل‌گیری پیمان بر چه مبنایی بوده است و ثانیاً سیاست خارجی اسرائیل چه ملاحظاتی را در این ابتکار راهبردی دنبال می‌کند. فرضیه تحقیق با تکیه بر چارچوب نظری واقع‌گرایی نوکلاسیک بیان می‌کند که سیاست خارجی اسرائیل متأثر از تحولات سیستمی و همچنین عوامل داخلی، به سمت اعمال تغییرات در سیاست خارجی خود در قالب موج نوین عادی‌سازی روابط و صلح گرم رفته است تا از این رهگذر بتواند بخشی از نگرانی‌ها و چالش‌های اقتصادی، سیاسی و امنیتی خود را در محیط بی‌ثبات منطقه‌ای کاهش دهد. هدف از این مطالعه که به روش توصیفی-تحلیلی صورت گرفته است، تشخیص چارچوبی از نیروهای اثرگذار در قبال این ابتکار راهبردی است. یافته‌های پژوهش حاکی از این امر است که این ابتکار دیپلماتیک با توجه به ملاحظات عمل‌گرایانه در برخورد با چالش‌های داخلی و محیط منطقه‌ای به موفقیتی در عرصه دیپلماسی اسرائیل تبدیل شده است اما ثبات این وضعیت و حفظ منافع بازیگران درگیر در این پیمان با توجه به مسئله فلسطین با درجاتی از عدم قطعیت همراه است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Israeli Diplomacy and the Abraham Accords Initiative: Formation Factors and Consequences

نویسندگان [English]

  • Seyed Hamed Hoseini 1
  • Seyed Amir Niakooee 2
1 PhD Student in International Relations, Department of Political Science, Faculty of Literature and Humanities, the University of Guilan
2 Associate Professor of Political Science. Department of Political Science, Faculty of Literature and Humanities, the University of Guilan
چکیده [English]

This research presents a study on the path of developments leading to the formation of the Abraham Accords and shows how this strategic initiative was formed under the influence of Israel's internal factors and regional drivers. The question of research is that according to the coordinates of the regional environment and the role of internal factors as a mediating variable, first of all, what were the drivers for the formation of the pact and secondly, what considerations does Israel's foreign policy follow in this strategic initiative. The research hypothesis, based on the theoretical framework of neoclassical realism, states that Israel's foreign policy, affected by systemic developments as well as internal factors, has moved towards implementing changes in its foreign policy in the form of a new wave of normalization of relations and warm peace, so that it can be a part of reduce its economic, political and security concerns and challenges in the unstable regional environment. The purpose of this study, which was carried out in a descriptive-analytical method, is to identify a framework of effective forces for this strategic initiative. The findings of the research indicate that this diplomatic initiative has become a success in the field of Israeli diplomacy due to pragmatic considerations in dealing with internal challenges and the regional environment, but the stability of this situation and the preservation of the interests of the actors involved in this accords with regard to the Palestinian issue it is associated with some degree of uncertainty.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Neoclassical realism
  • foreign policy
  • Benjamin Netanyahu
  • Abraham Accords
  • strategic initiative