سیاستگذاری امنیتی ناتو در مدیریت بحران‌های منطقه‌ای

نویسنده

چکیده

سیاستگذاری راهبردی پیمان‌های امنیتی همواره در حال تغییر و دگرگونی است. ساختار نظام بین‌الملل و چگونگی آرایش بازیگران در سیاست جهانی نقش موثری در سازوکارهای کنش راهبردی قدرت‌های بزرگ داشته است. با توجه به چنین نشانه‌هایی می‌توان بر این موضوع تاکید داشت که پیمان آتلانتیک شمالی در سال‌های بعد از جنگ سرد از یکسو تلاش داشته تا طیف گسترده‌ای از بازیگران را با اهداف امنیتی خود هماهنگ کند و از سوی دیگر زمینه‌های مشارکت راهبردی در فرایند بحران‌های منطقه‌ای را ایجاد کند. نشانه‌های سیاستگذاری امنیتی ناتو در بحران‌های منطقه‌ای را می‌توان در چارچوب اقدامات بشردوستانه و مقابله با تروریسم مورد ملاحظه قرار داد.
در این مقاله تلاش می‌شود تا روندهای سیاستگذاری راهبردی و امنیتی ناتو در حوزه‌های مختلف جغرافیایی تبیین شود. ایالات متحده تلاش دارد روند جدیدی از سیاستگذاری امنیتی و راهبردی را طراحی کند تا براساس آن زمینه‌های لازم برای کنترل مناطقی را فراهم سازد که از اهمیت و مطلوبیت ژئوپلیتیکی برخوردار است. الگوی مدیریت بحران در حوزه‌هایی انجام گرفته که منافع راهبردی و منطقه‌ای آمریکا و سایر کشورهای اروپایی در آن درگیر بوده‌ است. بنابراین حوزه ژئوپلیتیکی مدیریت بحران را باید در مناطقی دانست که برای منافع قدرت‌های فرادست از اهمیت راهبردی برخوردار است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

NATO Security Policy Making In Management Regional Crisis

نویسنده [English]

  • Abbas Mossalanejad
چکیده [English]

Strategic Policy making for security pacts are undergoing constant changes. The structure of international system as well as the form and position of actors in the world politics play a key role in the ways and means of the big powers' strategic action. Regarding indications as such, emphasis can be put on the issue that in the post cold war era the North Atlantic Treaty Organization has attempted to harmonize a great spectrum of actors with its security objectives and on the other hand prepare grounds for strategic cooperation in dealing with regional crises. Indications of NATO security decision making in the regional crises can be taken into consideration within the framework of humanitarian actions as well as measures taken for countering terrorism.
This article attempts to determine procedures adopted by NATO in its security and strategic policy making in various geographical areas. The United States is making its best to design a new course of strategic and security policy making based on which it can prepare necessary grounds for controlling the regions with geopolitical significance and favorability. The crisis management model has been adopted in areas where the US and Europe's strategic and regional interests have been involved. Thereby, the geopolitical area of the crisis management should be recognized as to be the regions with strategic significance for big powers' interests.

کلیدواژه‌ها [English]

  • North Atlantic Treaty
  • Crisis Management
  • Low Intensive War
  • Diplomacy
  • Proxy War
  • Security Policy Making